Doktor nauk humanistycznych, historyk kultury materialnej, zamieszkały w Wielkiej Brytanii, działacz polskiej emigracji niepodległościowej w tym kraju. W latach 1991-2010 najbliższy współpracownik ostatniego Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej na Uchodźstwie, Ryszarda Kaczorowskiego.

Dyrektor Centralnej Biblioteki Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie.

Wiceprzewodniczący Rady Naukowej Narodowego Muzeum Techniki w Warszawie.

Wiceprzewodniczący Rady Naukowej Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni.

Członek Rady Archiwalnej przy Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych w Warszawie.

Wiceprezes Polskiej Fundacji Kulturalnej w Wielkiej Brytanii, wydawcy najstarszej gazety polskiej w Europie: "Dziennika Polskiego - Dziennika Żołnierza" i "Tygodnika Polskiego", Członek Zarządu Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, członek Rady Instytutu Józefa Piłsudskiego w Londynie.

Publicysta, dziennikarz. Autor ponad 30 prekursorskich źródłowych książek i ponad 400 artykułów m.in. z dziedziny historii polskiej techniki motoryzacyjnej i techniki wojskowej, a także historii polskiej emigracji niepodległościowej po II Wojnie Światowej. Dziennikarz motoryzacyjny, prowadzący od 1980 roku cykle tematyczne m.in. w tygodniku „Motor”, miesięcznikach: „Młody Technik” i „Automobilista”, kwartalniku „Polska Zbrojna – Historia”.

Twórca kilkudziesięciu telewizyjnych dokumentalnych filmów historycznych, odkrywających nieznane aspekty narodowej historii, w tym pomysłodawca i autor scenariusza wielokrotnie nagrodzonych: „Generał Polskich Nadziei… Władysław Anders 1892-1970”, „Zapomniana Flotylla” :Pojazdy Powstańczej Warszawy i „Błękitna Armia 1917-1919” oraz cyklu „Polskie osiągnięcia naukowe i techniczne w II Wojnie Światowej”.

Pomysłodawca i autor/współautor kilkudziesięciu prekursorskich wystaw historyczno-edukacyjnych, w tym „Gdy Polska powiedziała – Nie” w Sejmie RP i „Lotnicy Polscy w Bitwie o Anglię w 1940 r.” w Imperial War Museum w Duxford i Lincoln Aviation Heritage Centre, Wielka Brytania.

Prezes Fundacji Ochrony Zabytków Militarnych Polskiego Towarzystwa Historycznego w Wielkiej Brytanii pod patronatem b. Prezydenta RP Ryszarda Kaczorowskiego (1992-2001).

Dyrektor Biura b. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Ryszarda Kaczorowskiego w Londynie (1996-2010 r.).

Doradca prezesa Federacji Światowej Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Londynie (2005-2013 r.).

Pomysłodawca, współtwórca i Sekretarz Generalny Komitetu Organizacyjnego Roku Generała Władysława Andersa Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (2007 r.).

Doradca Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie (2008-2012 r.).

Pomysłodawca, animator i główny realizator wpisania polskich zabytków militarnych Półwyspu Helskiego lat trzydziestych XX wieku i z okresu II Wojny Światowej do Rejestru Zabytków Województwa Gdańskiego, co umożliwiło stworzenie w Helu „Muzeum Obrony Wybrzeża” i skansenu polskiego budownictwa militarnego w Jastarni (1996-1997 r.).

Pomysłodawca odbudowy ostatniego samochodu Marszałka Józefa Piłsudskiego Cadillac 355 D Fleetwood Special Passenger Limousine z 1934 roku. Inicjator i przewodniczący Zespołu Społecznego ds. Opracowania Inwentaryzacji i Dokumentacji Konserwatorskiej oraz Założeń Rekonstrukcyjnych i Nadzoru Wykonawczego odbudowy tego unikatowego pojazdu (2012-2014 r.).

Pomysłodawca, współorganizator i przewodniczący komitetu naukowego prekursorskiej międzynarodowej konferencji naukowej pn. „Polska myśl techniczna w II wojnie światowej w służbie aliantów” (2015 r.).

Przewodniczący Zespołu ds. opracowania prototypu munduru honorowego Ministerstwa Obrony Narodowej dla Żołnierzy Wyklętych – Niezłomnych (2016 r.).

Za wybitne osiągnięcia w działaniach na rzecz narodowej historii i kultury polskiej odznaczony przez Prezydenta RP prof. Lecha Kaczyńskiego w 2006 roku Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1989 roku przez Prezydenta RP na Uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego Srebrnym Krzyżem Zasługi. Wyróżniony także m.in. Złotym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Srebrnym Medalem "Gloria Artis" oraz Krzyżem Zasługi Niepodległościowej, Medalem „Milito pro Christo”, Srebrnym Krzyżem Biskupa Polowego, Medalem „W służbie Bogu i Ojczyźnie”, Medalem „100 lecia Ewangelickiego Biskupstwa Wojskowego”, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Ministra Sprawiedliwości „Zasłużonemu”, Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej, Medalem „Pro Bono Poloniae”, Medalem „Pro Memoria”, Medalem „Pro Patria”, Medalem „Za Zasługi dla Wynalazczości” oraz Medalem „Za Zasługi dla Kultury w Wojsku Polskim".

  „Z Panem Ryszardem Kaczorowskim, ostatnim z sześciu konstytucyjnych Prezydentów Rzeczpospolitej Polskiej, w wyniku dyktatu jałtańskiego i krzywdzącego dla Polski zakończenia II wojny światowej zmuszonych do życia na obczyźnie, pracowałem prawie 20 lat, początkowo m.in. jako prezes brytyjsko-polskiej fundacji pod Jego nadzorem i patronatem, a od 1996 roku jako dyrektor Biura b. Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Ryszarda Kaczorowskiego w Londynie, utworzonym w wykonaniu Ustawy Sejmu RP z 30 maja 1996 roku. Pan Prezydent uosabiał dla mnie majestat II Rzeczypospolitej. Był szczerym patriotą, harcerzem realizującym w praktyce hasło "Wszystko co nasze, Polsce oddamy...", człowiekiem o wielkiej wrażliwości, szalenie ciepłym, o niesłychanym takcie i wielkim sercu. Człowiekiem, który potrafi jednać sobie ludzi głęboką życiową mądrością. Długoletnia praca z Panem Prezydentem nauczyła mnie przede wszystkim rzetelności działania i odpowiedzialności za podejmowane decyzje, a także budowania właściwych relacji międzyludzkich i dystansu do spraw życia codziennego. Mój niezapomniany Szef miał obiektywny stosunek do świata i niezwykłe rozeznanie polityczne. Miał także cenny dar przewidywania rozwoju danej sytuacji i skutków, jakie to może przynieść. Wpłynęły na to zarówno patriotyczne wychowanie domowe jak i bolesne doświadczenia - uwięziony przez NKWD w roku 1940 i skazany na śmierć przez sto dni oczekiwał na wyrok, który zamieniono na zesłanie do kołymskiego łagru. Przejścia te, a także żołnierska służba w szeregach II Korpusu Polskiego walczącego o wyzwolenie Włoch, wytworzyły pewien dystans, który pozwalał Panu Prezydentowi żyć w harmonii zarówno z otoczeniem jak i z własnym sumieniem. Śmierć Pana Prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego w katastrofie lotniczej w Smoleńsku 10 kwietnia 2010 roku, pozostawiła w moim życiu pustkę nie do wypełnienia. Straciłem nie tylko ogólnie szanowanego zwierzchnika, ale także Osobę szczególnie mi bliską, której życzliwość i serdeczność wspierały mnie przez cały okres współpracy. Los sprawił, że nie towarzyszyłem Szefowi w tragicznej pielgrzymce do Katynia w 2010 roku - Pan Prezydent skierował mnie do realizacji innego zadania..."

 

Motto: za Erskine Caldwell

„Duża wiedza czyni skromnym, mała zarozumiałym”.